Over mij

En ik ben op een missie om de wereld (plant)Aardiger te maken!

Waarom? Omdat een volwaardig plantaardig leven beter is voor de diertjes, jouw gezondheid en de aarde. En toen ik moeder werd, werd ik me daar ineens in een klap bewust van. Dat ik goed voor mezelf moest zorgen en de aarde waar we op leven. Want dit is de enige leefomgeving voor onszelf en toekomstige generaties. Onze aarde is prachtig en het waard om voor te vechten en goed voor te zorgen. Dit is de plek die we doorgeven aan onze kinderen.

Voor mij was het niet vanzelfsprekend om hier mee bezig te zijn. Als kleindochter van een slager en echte Twentse was het voor mij vanzelfsprekend dat er bij elke maaltijd wel iets van een dier op het bord lag. Of het nu een glas melk, kom yoghurt, salami of kaas op brood óf de worst die ‘s avonds bij de stamppot lag was. Vlees, zuivel en eiren waren regel, geen uitzondering. Vis was wel een uitzondering. Afgezien van hier en daar een kibbeling at ik dat eigenlijk niet zoveel. Dit was echter uit gewoonte, niet uit overtuiging.

Het verbaast je dan misschien ook niet na dit gelezen te hebben dat gezond eten ook niet zo belangrijk was voor mij 😉 Het ging er meer om of iets lekker was!

En eigenlijk is dat nog steeds zo. Eten moet vooral lekker zijn, maar waarom zou lekker eten niet samen kunnen gaan met gezond volwaardig plantaardig eten, duurzaamheid en liefde?

vanuit de praktische overwegingen dat gezonde voeding plantaardig is werden dus geplant in de opleiding. Diezelfde opleiding die helaas voor het overgrote gedeelte dierlijke producten stimuleert, maar waar je tussen de regels door wel leest dat meer plantaardig gunstiger is. Ik zocht het uit en vond dit: zowel de wereld gezondheidsorganisatie, the American Dietetic Association en het Nederlandse Voedingscentrum geven aan dat een volwaardig plantaardig voedingspatroon niet alleen geschikt is tijdens álle fases van het leven, maar dat het ook fikse gezondheidsvoordelen biedt.  

Daarnaast werden de eerste emotionele zaadjes geplant toen ik inmiddels zwanger was van onze dochter. We woonden nog steeds in Kopenhagen en gingen met vrienden een weekendje naar een zuivel boer in Zweden. Het was een boerderij van kennissen (via via) en zo’n boerderij die je normaal alleen op plaatjes ziet. Dit is de crème de la creme. Kleinschalig, koeien die vrij rondlopen, veel ruimte, boeren met hart voor hun dieren, etcetera. Ik dacht, dat is mooi. Dan leert Mads waar ons eten vandaan komt (wij waren op dat moment bij lange na nog geen veganist. Alleen een soort van flexitariër).
De koeien hadden net gekalverd en ik voelde mij uiteraard enorm verbonden met hen, aangezien ik zelf zo’n beetje op het punt van bevallen stond 😉 Maar toen ik ging kijken in de stal bij de pas bevallen koeien, waar de nageboorte nog uit hing, zag ik geen kalf. Waar waren die gebleven dan? Die stonden een paar meter verderop al buiten in de iglo. Nog maar een paar uur oud. Mijn hart brak. Ik vermande me en we hebben een fijn weekend gehad, maar ik voelde me ook ellendig. Hoe kan dit nou? Dit is toch hartstikke zielig? Baby’s horen bij hun moeders. En het is ook nog eens onnodig!

Na de geboorte van Indy verhuisden we naar Nederland en samen met een van mijn beste vriendinnen schreef ik me in voor de eerstvolgende vegan challenge. Ik schreef mijn bedrijfsplan om en de rest is geschiedenis! De opleiding tot gewichtsconsulent ronde ik af vlak na Indy’s geboorte. Vanaf de Vegan challenge hebben we nooit meer omgekeken en zijn we (en daar bedoel ik ons hele gezin mee) altijd plantaardig blijven eten. De zwangerschap van Vik was dan ook van begin tot eind volledig plantbased. Dit was overigens ook mijn enige zwangerschap die zonder complicaties verliep en hoewel dat niet per se iets zegt ben ik er van overtuigd dat mijn voedingspatroon destijds daar aan bijgedragen heeft.

Inmiddels blijf ik me elke dag verder verbazen over de helende werking van plantaardige voeding. Ik blijf me er dagelijks meer en meer in verdiepen en in februari 2021 ronde ik de cursus Plant-Based Nutrition van de e-Cornell universiteit af.